توابع پرکاربرد در آردوینو

در مطالب قبل، بدنه اصلی برنامه آردوینو و همچنین دو تابع مهم را بررسی کردیم. (برای مطالعه جلسات قبل به این قسمت مراجعه نمایید.)

تابع (digitalRead(x:

اگر پایه ای ورودی تعریف شود برای تشخیص حالت پایه (۰ یا ۱ بودن آن یا به عبارتی دیگر LOW  یا HIGH بودن پایه) از این تابع استفاده می‌شود. در این تابع به جای x شماره پایه مورد نظر را وارد می‌کنیم.

تابع (analogWrite(A,B:

زمانی که بخواهیم ولتاژی را بر روی پایه ها با استفاده از PWM ایجاد کنیم، از این تابع استفاده می نماییم.

آرگومان اول شماره پین مورد نظر و آرگومان دوم عددی در بازه ی ۰ تا ۲۵۵ می باشد، زمانی که ۰ را قرار دهیم روی پایه ی مورد نظر ولتاژ ۰ ولت و زمانی که عدد ۲۵۵ را قرار دهیم ولتاژ ۵ ولت اعمال می شود و هر عددی در این بین، ولتاژی بین ۰ تا ۵ ولت را شامل می شود.

لازم به ذکر است که از تمامی پین ها نمی توان برای تولید pwm استفاده کرد و می‌بایست پایه هایی را که از pwm پشتیبانی می‌کنند به کار برد که در آردوینو uno شماره های ۳، ۵، ۶، ۹، ۱۰ و ۱۱ می باشند.

تابع (analogRead(x:

با استفاده از این تابع می توان ولتاژ پایه های آنالوگ (پایه های Ao تا A5) را از مقدار صفر تا ولتاژ مرجع بخوانیم، مثلا اگر ولتاژ مرجع ۵ ولت باشد میتوان فهمید چه ولتاژی بین ۰ تا ۵ ولت اعمال شده است.

به جای حرف x شماره پایه مورد نظر را قرار می دهیم.

و اما ولتاژ مرجعی که نام بردیم با استفاده از تابع (analogReference(Type می باشد، این تابع ولتاژ مرجع پایه های ورودی آنالوگ را تععین میکند.

به جای Type معمولا ازDEFAULT ، که حالت پیش فرض ولتاژ مرجع می باشد (۵ ولت برای برد های uno) استفاده می نماییم، همچنین می توان از EXTERNAL استفاده کرد که در این حالت ولتاژ مرجع برابر ولتاژ روی پایه AREF می باشد. (بین ۰ تا ۵ ولت)

تابع دیگری را که از آن در مثال هایمان استفاده کرده ایم و می خواهیم به آن بپردازیم تابع (map(A,B,C,D,E می باشد.

کاربرد این تابع تبدیل عددی از یک بازه به بازه دیگر می باشد، که به ترتیب A عددیست که می خواهیم معادل آن را در بازه جدید داشته باشیم، B و C حدود بازه ی قبلی بوده و D و E حدود بازه ی جدید می باشند.

برای درک بیشتر مطالب گفته شده به لینک های زیر مراجعه نمایید تا به صورت عملی با نحوه عملکرد این توابع آشنا شوید.